Chiang Rai houdt van koffie, kunst en melk. Die combinatie komt tot uiting in de latte, cappuccino of mokka, waarvan de schuimlaagjes zijn voorzien van exotische bloemen opgemaakt met druppels gesmolten chocola, ware kunstwerkjes die ik aan familie en vrienden had kunnen laten zien als de lens van mijn fototoestel niet keer op keer in het melkschuim verdween.
Maar na al die koffie, kunst en melk, had ik behoefte aan een groene thee.
‘Green tea,’ herhaalde de ober.
Vijf minuten later zette hij een kopje op tafel. Op de vloeistof dreef een groene lelie: cappuccino die te lang in de zon had gestaan waardoor de melk van kleur was veranderd in pistache groen.
‘Sorry,’ zei ik. ‘Maar ik had thee besteld.’
‘Thee,’ zei hij.
‘Ja,’ zei ik.
‘Ja,’ zei hij. ‘Dit is thee.’ Hij knikte naar het kopje dat voor me op tafel stond.
‘Green tea,’ zei hij. ‘Thai style.’
Ik schraapte met het theelepeltje over de schuimlaag. Daarna nam ik een slok: dit was geen thee. Dit waren groene blaadjes, met opgeklopte melk.
De volgende dag bestelde ik een Earl Grey.
‘Earl Grey Tea,’ zei de vrouw. ‘Hot?’
‘Graag,’ zei ik.
Ze kwam terug met een kopje thee, wederom met een schuimlaagje, dit keer donkerbruin. De serveerster had een lotusbloem gefabriceerd. Met het lepeltje roerde ik door de melk.
‘Earl Grey,’ zei ze. ‘Thai style.’
Ik nam een slok. De thee was een brouwsel van water, melk, suiker en kruiden waarin een theezakje had gebungeld. Indiase chai, met opgeklopte melk.
De dag erop bestelde ik een jasmijnthee.
‘Zonder melk!’ zei ik.
‘Geen melk,’ zei ze.
‘En geen suiker,’ zei ik.
‘Geen melk, geen suiker,’ zei ze. ‘Met ijs?’
‘Geen ijs,’ zei ik. ‘Hete thee.’
‘Jasmine Green Tea,’ zei ze. ‘No milk, no sugar, no ice.’
‘Juist,’ zei ik.
‘Hot water,’ zei ze. ‘With tea bag.’
‘Precies,’ zei ik. ‘Precies!’
Ze bracht me een glazen theekan met heet water, het touwtje van het theezakje om het hengsel gebonden. Langzaam kleurde het water lichtgroen. Ik dompelde het zakje een paar keer in het water en liet het daarna een paar minuten trekken.
Met de armen over elkaar geslagen leunde de serveerster tegen de muur. Ze keek naar mij en mijn kan. Toen ik na een paar minuten de thee in mijn kopje schonk verdween ze achter de bar. Twee minuten later kwam ze terug met een dienblad dat ze voor me neer zette. Daarop stond een kannetje, met opgeklopte melk.